Μετά την κατάλυση της δημοκρατίας η λέξη "δημοκρατία", κενή περιεχομένου πλέον, περιφέρεται μέχρι σήμερα ανά τον κόσμο, για να σκεπάζει τη γύμνια των πολιτευμάτων από κάθε λαϊκή συμμετοχή και να παραπλανά τους λαούς.
Η εξουσία που παραχωρήθηκε στον λαό από τον Εφιάλτη και τον Αρχέστρατο το 462 π.Χ. ήταν απεριόριστη για ό,τι αφορούσε στην πολιτεία, περιοριζόταν μόνον από τους κείμενους νόμους για ό,τι αφορούσε στις σχέσεις των πολιτών. Δηλαδή, όλοι οι νόμοι που δεν αφορούσαν στο πολίτευμα και βρίσκονταν σε ισχύ την ημέρα που εγκαθιδρύθηκε η δημοκρατία, θα εξακολουθούσαν να ισχύουν. Οι νόμοι αυτοί ήταν κυρίως εκείνοι του Σόλωνα, που οι Αθηναίοι πάντα σεβάστηκαν.
Δείτε το δεύτερο, τρίτο και τέταρτο μέρος της συνέντευξης του Χρήστου Ρήγα, συγγραφέα του βιβλίου.
Μέρος Β'
Μέρος Γ'
Μέρος Δ'
Η εξουσία που παραχωρήθηκε στον λαό από τον Εφιάλτη και τον Αρχέστρατο το 462 π.Χ. ήταν απεριόριστη για ό,τι αφορούσε στην πολιτεία, περιοριζόταν μόνον από τους κείμενους νόμους για ό,τι αφορούσε στις σχέσεις των πολιτών. Δηλαδή, όλοι οι νόμοι που δεν αφορούσαν στο πολίτευμα και βρίσκονταν σε ισχύ την ημέρα που εγκαθιδρύθηκε η δημοκρατία, θα εξακολουθούσαν να ισχύουν. Οι νόμοι αυτοί ήταν κυρίως εκείνοι του Σόλωνα, που οι Αθηναίοι πάντα σεβάστηκαν.
Σας παρουσιάζουμε το πρώτο μέρος της συνέντευξης του συγγραφέα του βιβλίου "Η Δημοκρατία του Εφιάλτη" Χρήστου Ρήγα.
Μιά άκρως επίκαιρη συνέντευξη!
Απολαύστε την και αναλογιστείτε !!
Η αποσιώπηση των πολιτικών γεγονότων από το 480 ως το 460 π.Χ. βοήθησε σ’ αυτήν την παραποίηση. Το λαϊκό κίνημα του Εφιάλτη παρουσιάζεται σαν κρίση στις σχέσεις των δύο κομμάτων, σαν κομματική αντιδικία, και η εγκαθίδρυση της δημοκρατίας σαν μια μικροβελτίωση, που έγινε στο καθεστώς από το δημοκρατικό κόμμα, όταν αυτό ήρθε στην εξουσία κάτω από την καθοδήγηση του Εφιάλτη.
Η Δημοκρατία στην αρχαία Αθήνα ήταν αποτέλεσμα μιας επαναστάσεως. Ένα λαϊκό κίνημα για την ανατροπή του καθεστώτος των γαιοκτημόνων ευγενών και την εγκαθίδρυση της εξουσίας του λαού, δημιουργήθηκε . Ηγέτης του επαναστατικού αυτού κινήματος έγινε ο Εφιάλτης, ο γιος του Σοφωνίδου, με πιθανό συνεργάτη τον Αρχέστρατο, στον οποίο η ιστορία δεν κάνει καμιά αναφορά.
Η ναυμαχία της Σαλαμίνας αποτελεί ορόσημο όχι τόσο γιατί η Αθήνα έσωσε για δεύτερη φορά την Ελλάδα από τους Πέρσες, αλλά γιατί δρομολόγησε σημαντικές πολιτικές εξελίξεις, καθώς η μεν νίκη στον Μαραθώνα ήταν νίκη των ευγενών, ενώ η νίκη στη Σαλαμίνα ήταν νίκη του απλού λαού.
Ο Κλεισθένης δεν δημιούργησε τη δημοκρατία, αλλά τις αναγκαίες εκείνες προϋποθέσεις για ομαλή λειτουργία των θεσμών.
Ο Κλεισθένης, αρχηγός γένους ο ίδιος, είχε κατανοήσει ότι η κυριότερη αιτία που δεν επέτρεψε στο πολίτευμα του Σόλωνα να λειτουργήσει, με αποτέλεσμα την επιβολή της δικτατορίας του Πεισίστρατου, ήταν η πολιτική και θρησκευτική οργάνωση της κοινωνίας σε φυλές, φατρίες και γένη. Τα άτομα, έξω από την ομάδα του γένους, δεν είχαν πολιτική οντότητα και παρουσία.